کاوش موضوع پیری

پیر و ناتوان یا فرتوت (به انگلیسی: Senescence)، یا سالخوردگی بیولوژیکی، فرایند زوال و کاهش نیروی موجود زنده در گذر زمان است. فرایند پیر شدن اصطلاحاً دربارۀ جانداران زنده قابل اطلاق است ولی معمولاً دربارۀ جانوران استفاده می‌شود. به علم شناخت سالخوردگی، زیست‌پیری‌شناسی (به انگلیسی: biogerontology) گفته می‌شود. پیری سرنوشت اجتناب ناپذیر تقریباً همه موجودات چند سلولی با جدایی ژرم-سوما است، اما می‌توان آن را به تأخیر انداخت. کشف در سال ۱۹۳۴ که محدودیت کالری می‌تواند طول عمر را تا ۵۰ درصد در موش‌ها افزایش دهد و وجود گونه‌هایی با پیری ناچیز و جانداران بالقوه جاودانه مانند هیدرا، انگیزه‌ای برای تحقیقات در مورد به تأخیر انداختن پیری و در نتیجه بیماری‌های مرتبط با افزایش سن بوده‌است. جهش‌های نادر انسانی می‌توانند باعث تسریع بیماری‌های پیری شوند. عوامل محیطی ممکن است بر پیری تأثیر بگذارند - برای مثال، قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش پیری پوست را تسریع می‌کند. بخش‌های مختلف بدن ممکن است با سرعت‌های متفاوت و مشخصی پیر شوند، از جمله مغز، سیستم قلبی عروقی و ماهیچه‌ها. به‌طور مشابه، عملکردها از جمله کنترل حرکت و حافظه ممکن است به‌طور مشخص با افزایش سن کاهش یابد. دو موجود از یک گونه نیز می‌توانند با سرعت‌های متفاوتی پیر شوند و پیری بیولوژیکی و پیری زمانی را مفاهیم متمایز کنند. با اینحال برخی مطالعات اعلام کرده‌اند که سن بیولوژیکی ما انعطاف پذیرتر است. سن بیولوژیکی، نشان دهنده سلامت سلول‌ها و بافت‌های فرد است و می‌تواند تحت تأثیر بیماری، تغییرات سبک زندگی یا عوامل محیطی مختلف قرار گیرد. و پس از رفع استرس، می‌توان سن بیولوژیکی را بازیابی کرد... بیشتر در ویکی پدیا